Wygraliśmy kolejną sprawę sądową odszkodowanie za wypadek w parku rozrywki. Tym razem postępowanie było bardzo długotrwałe i wymagało aż 4 wyroków sądowych, ale ostatecznie Sąd Okręgowy uznał prawomocnie, że ubezpieczyciel parku rozrywki odpowiada za wyrządzoną szkodę. Dzięki temu nasza małoletnia klientka otrzymała odszkodowanie za wypadek na rollerocoasterze w wysokości ponad 16.000 zł.  

Wygrana sprawa sądowa o odszkodowanie dla dziecka za wypadek w  parku rozrywki - opis naszej sprawy

Wypadek małoletniej na rollerocoasterze w parku rozrywki

W jeden z wakacyjnych dni 2021r. nasza małoletnia klientka była na wycieczce, wraz z mamą, tatą i rodzeństwem w jednym z popularnych parków rozrywki w małopolskim Zatorze. Poszkodowana wraz tatą weszła na jedną z najmniejszych kolejek górskich w tym parku, dozwoloną dla dzieci od 4 roku życia.  W trakcie jazdy kolejką, na jednym z zakrętów poszkodowaną zarzuciło i uderzyła ręką w bok wagonika kolejki. Po zejściu z kolejki dziecko zaczęło się uskarżać na ból ręki. Poszkodowana wraz z rodzicami udała się do punktu gastronomicznego w celu wezwania pomocy medycznej. Tam przybyli ratownicy medyczni, którzy udzielili pierwszej pomocy i zdiagnozowali podejrzenie złamania obojczyka. Zalecili udanie się na SOR najbliższego szpitala. 

Ojciec zawiózł poszkodowaną na  SOR Szpitala w Oświęcimiu. W szpitalu, po prześwietleniu okazało się, że obojczyk lewy został złamany z przemieszczeniem. Ręka została unieruchomiona w opatrunku ósemkowym, a następnie dziecko wypisano do domu z zaleceniem dalszego leczenia w poradni chirurgii dziecięcej. Dalsze leczenie trwało kilka miesięcy. Pomimo zakończenia leczenia dziecko przez długi czas odczuwało dolegliwości bólowe. Lekarz zalecił również ograniczenie aktywności fizycznej, aby doszło do pełnego zrostu. Dziecko odczuło też skutki wypadku w sferze emocjonalnej. Podczas kąpieli nie pozwalało się dotknąć w miejscu urazu. Przytulanie czy inne czynności związane z dotykaniem okolic urazu wywoływały w niej lęk i protest. Do tej pory boi się korzystać z niektórych atrakcji na placach zabaw oraz różnego rodzaju kolejek.

Odszkodowanie za wypadek na rollercoasterze

Rodzice Poszkodowanej zlecili Kancelarii Effect reprezentację w postępowaniu o odszkodowanie przeciwko zakładowi ubezpieczeń, ubezpieczającemu park rozrywki. Kancelaria złożyła stosowne roszczenie, umotywowane tym, że przyczyną zdarzenia było korzystanie przez Poszkodowaną z jednej z atrakcji obiektu, na której doszło do obrażeń ciała. W tym zakresie występował związek przyczynowo - skutkowy uzasadniający odpowiedzialność odszkodowawczą. W stanie faktycznym niniejszej sprawy nie zachodziły także żadne okoliczności egzoneracyjne, które wyłączałyby odpowiedzialność podmiotu prowadzącego park rozrywki za powstałą szkodę. 

Po złożeniu roszczenia, zakład ubezpieczeń wszczął postępowanie w sprawie. Wyznaczono komisję lekarską, po której ubezpieczyciel przyjął 2% uszczerbku na zdrowiu i przyznał świadczenia w łącznej kwocie 1.794,76 zł. Jednocześnie zaproponowano ugodę na kwotę łączną 2.000 zł (dopłata 205,24 zł). Naszym zdaniem uszczerbek był znacznie zaniżony, a łączna kwota świadczeń zdecydowanie zbyt niska. Wspólnie z klientem uznaliśmy, że propozycję ugodową należy bezwzględnie odrzucić, a sprawa powinna bezwzględnie trafić na drogę sądową.

Postępowanie sądowe o odszkodowanie za wypadek na rollercoasterze

Postępowanie przed sądem pierwszej instancji

Złożyliśmy pozew sądowy, do sądu rejonowego, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania klienta. W toku procesu pełnomocnik zakładu ubezpieczeń zmienił swoje dotychczasowe stanowisko, wskazując, że  oceny istnienia odpowiedzialności parku rozrywki za skutki wynikające z urazu Poszkodowanej należało dokonać na gruncie art. 415 kc. Kancelaria Effect konsekwentnie podtrzymywała natomiast, że odpowiedzialność ta powinna być ocenia w oparciu o art. 435 § 1 kc (zasada ryzyka).

Sąd Rejonowy ustalił stan faktyczny w sprawie, w ten sposób, że przytoczył on treść opinii biegłego z zakresu ortopedii oraz zacytował zeznania świadków (rodziców małoletniej). Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego, Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości na podstawie art. 445 § 1 kc. Podniesiono, iż zasądzona kwota 12 300 zł tytułem dodatkowego zadośćuczynienia pozwoli małoletniej na zmniejszenie jej poczucia krzywdy, w szczególności w zakresie skutków psychicznych. Sąd rejonowy, w uzasadnieniu wyroku, nie wskazał jednoznacznie podstawy prawnej odpowiedzialności. 

Postępowanie apelacyjne

Zakład ubezpieczeń złożył apelację od wyroku. W uzasadnieniu apelacji wskazano, że z treści uzasadnienia wyroku nie wynika jakie zawinione działanie bądź zaniechanie ubezpieczonego przyczyniło się do wypadku. Zdaniem ubezpieczyciela, w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego nie wskazano podstawy prawnej uzasadniającej odpowiedzialność pozwanego za zdarzenie z dnia 16 czerwca 2021 r. Ubezpieczyciel konsekwentnie podtrzymywał, że jest to art. 415 kc. W złożonej przez naszą kancelarię odpowiedzi na apelację wskazano, że w toku likwidacji szkody oraz w pozwie, w sposób wyraźny wskazano jako podstawę prawną żądania odpowiedzialność spółki za powstałą szkodę na zasadzie ryzyka.

Sąd Okręgowy rozpoznający apelację uznał, że apelacja pozwanego zasługiwała na uwzględnienie w stopniu skutkującym uchyleniem wyroku Sądu I instancji i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania. Sąd Okręgowy w wyniku przeprowadzonej kontroli instancyjnej uznał, że zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane bez rozpoznania istoty sprawy. Sformułowanie „nierozpoznanie istoty sprawy” odnosi się do nierozpoznania istoty roszczenia będącego podstawą powództwa. Do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi również w sytuacji, w której sąd pierwszej instancji dokonał oceny prawnej roszczenia bez oparcia jej o właściwie ustaloną podstawę faktyczną i w sprawie zachodzi potrzeba poczynienia po raz pierwszy niezbędnych ustaleń faktycznych.
Sąd Okręgowy uznał, że zarówno forma, jak i sama treść ustalonego stanu faktycznego w sprawie (Sąd I instancji ograniczył się wyłącznie do przytoczenia opinii biegłego i zacytowania zeznań świadków), zawarta w treści uzasadnienia ocena dowodów na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, jak i kwestia oceny prawnej żądania są tak znikome, że sfera motywacyjna zaskarżonego wyroku pozostaje nieujawniona, co uniemożliwia poddanie jej ocenie instancyjnej. 

Ponowne przed sądem pierwszej instancji

Sąd Rejonowy ponownie rozpoznał sprawę i wydał taki sam wyrok jak poprzednio, a więc zasądził na rzecz Poszkodowanej całą kwotę pozwu wraz z obowiązkiem zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał, że park rozrywki, w którym doszło do zdarzenia, to duży parki rozrywki, będący przedsiębiorstwem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody. Odpowiedzialność przedsiębiorstw wprawianych w ruch za pomocą sił przyrody za szkody unormowana jest w art. 435 kc. Odpowiedzialność podmiotu prowadzącego park rozrywki jest więc odpowiedzialnością na zasadzie ryzyka, zatem poszkodowana, aby uzyskać odszkodowanie za wypadek w parku rozrywki, nie musiała udowadniać winy właściciela lub zarządcy obiektu za zaistniałe zdarzenie i powstałą wskutek niego szkodę, a jedynie to, że do zdarzenia doszło oraz, że ma ono związek z ruchem przedsiębiorstwa. Zdaniem Sądu powódka wykazała w toku postępowania, że zaistniała przesłanka odpowiedzialności pozwanego na podstawie art. 435 kc, albowiem powódka doznała krzywdy w wyniku działania obiektu znajdującego się na terenie Parku Rozrywki w Zatorze. 

Ponowne postępowanie apelacyjne

Zakład ubezpieczeń ponownie złożył apelację od wyroku sądu I instancji. Apelacja ta została oddalona jako jest bezzasadna i podlega oddaleniu. Sąd Okręgowy uznał, że podniesione przez ubezpieczyciela zarzuty okazały się bezzasadne. Pozwany na wstępie apelacji wskazał, iż kwestionuje odpowiedzialność podmiotu prowadzącego park rozrywki co do zasady. Sformułowane przez pozwanego zarzuty naruszenia prawa materialnego zmierzały więc do podważenia zapatrywań Sądu Rejonowego, że park rozrywki w którym doszło do zdarzenia, jest przedsiębiorstwem wprowadzanym w ruch za pomocą sił przyrody, a więc pozwany ponosił odpowiedzialność na zasadzie ryzyka za szkodę na osobie, wyrządzoną przez ruch tego przedsiębiorstwa. Pozwany podniósł w tym zakresie zarzut naruszenia art. 435 § 1 k.c. Sąd Okręgowy nie podzielił jednak zapatrywania Skarżącego, iż spółka prowadząca park rozrywki nie jest przedsiębiorstwem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody.

Sąd podkreślił, że ocenę, czy podmiot prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo może ponosić odpowiedzialność odszkodowawczą na zasadzie ryzyka na podstawie art. 435 § 1 kc, należy oderwać od okoliczności konkretnego zdarzenia wywołującego szkodę i odnieść do zakresu zadań konkretnego przedsiębiorstwa. W omawianym wyżej przepisie nie chodzi o przedsiębiorstwo, które jedynie wykorzystuje do realizacji części zadań ruch urządzeń wprawianych w ruch za pomocą sił przyrody, lecz o takie przedsiębiorstwo, które jako całość wprawiane jest w ruch za pomocą sił przyrody. Według orzecznictwa Sądu Najwyższego przyjęcie, że przedsiębiorstwo jest wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody wymaga uwzględnienia znaczenia określonych technologii w działalności przedsiębiorstwa oraz oceny, czy możliwe byłoby osiągnięcie zakładanych celów produkcyjnych przedsiębiorstwa bez użycia sił przyrody (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 8 grudnia 2005 r., I UK 97/05, LexPolonica nr 418949, OSNP 2006, nr 21-22, poz. 336). Użyta siła przyrody powinna stanowić siłę napędową przedsiębiorstwa jako całości tak, by jego istnienie i praca były uzależnione od wykorzystania sił przyrody, bez użycia których nie osiągnęłoby celu, do jakiego zostało utworzone (por. wyrok Sądu Najwyższego z 1 grudnia 1962 r., I CR 460/62, LexPolonica nr 372657, OSPiKA 1964, nr 4, poz. 88).

Ciężar dowodu w tym zakresie obciążał powódkę, która zarówno w toku likwidacji szkody oraz w pozwie w sposób wyraźny określiła podstawę prawną żądania wynikającą z art. 435 § 1 kc, a więc odpowiedzialności opartej na zasadzie ryzyka. Sąd uznał to stanowisko za prawidłowe. W tych okolicznościach Sąd Okręgowy uznał apelację pozwanego za bezzasadną, co skutkowało na podstawie art. 385 kpc oddaleniem apelacji w całości. 

Sprawa sądowa trwała ponad 2 lata, ale została wygrana w całości. 

Miałeś wypadek w parku rozrywki? Sprawdź czy należy Ci się odszkodowanie!

Sprawy z zakresu wypadków w parkach rozrywki należą do skomplikowanych ze względu na to, że ubezpieczyciele często kwestionują odpowiedzialność. Dlatego też warto skorzystać w tym zakresie z usług profesjonalistów. Doświadczenie prawników Kancelarii Effect w tego typu sprawach pozwoli skutecznie wywalczyć dla poszkodowanego należne odszkodowanie.

Ze szczegółowymi informacjami na temat dochodzenia roszczeń odszkodowawczych za wypadek w parku rozrywki (lunaparku, wesołym miasteczku) można się zapoznać w artykule, dostępnym pod tym linkiem - odszkodowanie za wypadek w parku rozrywki.